This post is going to be in Farsi.
باز هم بمب. این بار در عراق نبود. ما به بمب های عراق عادت کرده ایم. بمب در عراق شبیه ترافیک در تهران است. همه را کلافه کرده است. فکر می کردیم تقصیر خودشان است. چرا اختلافات را بین خودشان حل نمی کنند. با نگاه ترحم آمیز به آنها نگاه می کردیم که بیچاره ها آسایش ندارند. می گفتیم که مذهب و اختلافات مذهبی چه بلایی سرشان آورده است. ولی امروز شنبه ساعت 6 بعد از ظهر در شیراز بمبی منفجر شد. 9 نفر تا به حال مرده اند. و 150 نفر زخمی. سی ان ان نوشته بود "بمب در ایران غیر معمول است"و لی مثل این که چندان هم غیر معمول نیست. سال 2005 در اهواز و سال 2007 در زاهدان بمبهای منفجر شدند و چندین نفر مردند. چرا؟ من نمی دانم. ولی می توانم حدس بزنم. قبیله, مذهب و قدرت.
این بار عامل اصلی انفجار مذهب بود. نمی دانم بگویم مذهب یا قدرت. شاید هم هر دو.بی بی سی نوشته بود در مسجدی که انفجار رخ داد آخوندی در حال صحبت کردن درباره ی وهابی و بهایی بود و آنها را مرتد خوانده بود. اتفاقی که می افتد این است. ایران کشوری است با اکثریت شیعه. ور در عین حال مذهب قدرت نیز شیعه است. کسانی که قدرت دارند و اکثر قدرت خود را با مذهب به دست آورده اند و با مذهب آن را حفظ کرده اند, کسی را انتخاب کرده اند که در رابطه با مذهب سخنرانی کند.این شخص منتخب در مورد چیز هایی باید صحبت کند که به قدرت گروه صاحب قدرت اضافه کند. و فراموش می کند که مردمی در این سرزمین و در این شیراز زندگی می کنند همه شیعه نیستند. در شیراز بهایی هست, یهودی هست, مسیحی هست و زرتشتی و غیره. و این آقای آخوند فراموش کرده بود که مردم دیگر که شیعه نیستند مثل شیعیان مذهبشان را دوست دارند. با آن مذهب زندگی می کنند و می میرند. شاید هم فراموش نکرده بود. و به مذهب آنها توهین کرد.بدون اینکه در جاهگاهی باشد که بخواهد در این رابطه نظر بدهد. او کاری را که نباید بکند انجام داد. تا این لحظه کسی مسئولیت بمب گذاری را به عهده نگرفته است. ولی حدس می زنم که از طرف گروه های مذهبی باشد. بمب گذاری کار خوبی نیست ولی ما نباید باعث این بشویم که کسی بمب گذاری را جایز بداند هر کسی به این راحتی حاضر به بمب گذاری نیست. باید تحقیر شود, حقوقش نا دیده گرفته شود و انسانیتش زیر سوال برود تا حاضر به این کار شود..
بیاییم با هم آشتی کنیم. بیاییم جنگ مذهب ها را تمام کنیم.بیاییم نمونه ی خوبی باشیم برای کشور های مسلمان دیگری که جنگ مذهب ها مثل جنگ های قبیله ای فلجشان کرده.هر چند دولت ما از از این گونه بمب گذاری ها خوشحال می شود. از آنها به عنوان مدرکی استفاده می کند که انها بر حق هستند و بقیه نیستند. به جای این سخنرانی های تند مذهبی بیاییم دیگر مذهب ها را نقد کنیم در حضور خودشان. ولی قبل از نقد کردنشان باید آنها را به عنوان انسان به رسمیت بشناسیم. باید حقوقشان را بدهیم. وقتی در یک جامعه دیه به غیر از شیعه تعلق نمی گیرد نقد کردنشان معنی ندارد. باید با هم آشتی کنیم و هم دیگر را نقد کنیم و نقد بشویم. وقتی می گوییم که فلان گروه مرتد است یعنی آزادی اندیشه را زیر سوال برده ایم.
باید برای ایرانی تلاش کنیم که هر کسی با هر مذهبی از حقوق برابر بر خوردار شود. برای جامعه ای تلاش کنیم که باور داشته باشد همه بدون توجه به طرز تفکر شان با هم برابرند. هر کسی به یک اندازه حق تبلیغ دینش داشته باشد. برای روزی تلاش کنیم که اختلافاتی که اجتناب نا پذیر است باعث پایمال شدن حق کسی نشود یا کسی به خاطرش کشته نشود.
این بار عامل اصلی انفجار مذهب بود. نمی دانم بگویم مذهب یا قدرت. شاید هم هر دو.بی بی سی نوشته بود در مسجدی که انفجار رخ داد آخوندی در حال صحبت کردن درباره ی وهابی و بهایی بود و آنها را مرتد خوانده بود. اتفاقی که می افتد این است. ایران کشوری است با اکثریت شیعه. ور در عین حال مذهب قدرت نیز شیعه است. کسانی که قدرت دارند و اکثر قدرت خود را با مذهب به دست آورده اند و با مذهب آن را حفظ کرده اند, کسی را انتخاب کرده اند که در رابطه با مذهب سخنرانی کند.این شخص منتخب در مورد چیز هایی باید صحبت کند که به قدرت گروه صاحب قدرت اضافه کند. و فراموش می کند که مردمی در این سرزمین و در این شیراز زندگی می کنند همه شیعه نیستند. در شیراز بهایی هست, یهودی هست, مسیحی هست و زرتشتی و غیره. و این آقای آخوند فراموش کرده بود که مردم دیگر که شیعه نیستند مثل شیعیان مذهبشان را دوست دارند. با آن مذهب زندگی می کنند و می میرند. شاید هم فراموش نکرده بود. و به مذهب آنها توهین کرد.بدون اینکه در جاهگاهی باشد که بخواهد در این رابطه نظر بدهد. او کاری را که نباید بکند انجام داد. تا این لحظه کسی مسئولیت بمب گذاری را به عهده نگرفته است. ولی حدس می زنم که از طرف گروه های مذهبی باشد. بمب گذاری کار خوبی نیست ولی ما نباید باعث این بشویم که کسی بمب گذاری را جایز بداند هر کسی به این راحتی حاضر به بمب گذاری نیست. باید تحقیر شود, حقوقش نا دیده گرفته شود و انسانیتش زیر سوال برود تا حاضر به این کار شود..
بیاییم با هم آشتی کنیم. بیاییم جنگ مذهب ها را تمام کنیم.بیاییم نمونه ی خوبی باشیم برای کشور های مسلمان دیگری که جنگ مذهب ها مثل جنگ های قبیله ای فلجشان کرده.هر چند دولت ما از از این گونه بمب گذاری ها خوشحال می شود. از آنها به عنوان مدرکی استفاده می کند که انها بر حق هستند و بقیه نیستند. به جای این سخنرانی های تند مذهبی بیاییم دیگر مذهب ها را نقد کنیم در حضور خودشان. ولی قبل از نقد کردنشان باید آنها را به عنوان انسان به رسمیت بشناسیم. باید حقوقشان را بدهیم. وقتی در یک جامعه دیه به غیر از شیعه تعلق نمی گیرد نقد کردنشان معنی ندارد. باید با هم آشتی کنیم و هم دیگر را نقد کنیم و نقد بشویم. وقتی می گوییم که فلان گروه مرتد است یعنی آزادی اندیشه را زیر سوال برده ایم.
باید برای ایرانی تلاش کنیم که هر کسی با هر مذهبی از حقوق برابر بر خوردار شود. برای جامعه ای تلاش کنیم که باور داشته باشد همه بدون توجه به طرز تفکر شان با هم برابرند. هر کسی به یک اندازه حق تبلیغ دینش داشته باشد. برای روزی تلاش کنیم که اختلافاتی که اجتناب نا پذیر است باعث پایمال شدن حق کسی نشود یا کسی به خاطرش کشته نشود.
No comments:
Post a Comment